Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Duo Reges: constructio interrete. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quis istum dolorem timet?

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Bork: Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Immo alio genere;: Itaque contra est, ac dicitis;
Quis negat?: Non est igitur voluptas bonum.
Audeo dicere, inquit.: Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.
Ille incendat?: An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Hoc tu nunc in illo probas. Negare non possum. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum
valet, praetermissum est?

Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus
et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia
dederimus;

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Sed ad bona praeterita redeamus.
Bork
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Quod iam a me expectare noli.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.